од Владимир Лукаш

За роденден на Вини
ѝ подарив пингвини.
 
Како се случи тоа? 
 
Бев до Јужниот Пол
да купам мразулна сол,
кога в дуќан за смрзнати лингвини
видов два тажни пингвини.
„Што ви е, другари?“, ги прашав
додека готвачот вареше грашок.
„Сите од нашето племе
ни велат дека сме луди...
а ние сакаме топло време,
зашто тука ни студи."
Кутри птички поларни,
ич не им е арно...
Да ги земам ли со себе,
да ги вдомам покрај парно?
„Побрзајте другари, веќе е мрак,
спакувајте само по еден фрак.
Последниот лет е за час:
Ако ни кидне – тешко нас!"
Пингвините в ранец ми скокнаа
и од радост песничка клокотнаа:
„Јуху, ура, клококлот,
еве го нашиот пилот!
В земја топла тој ќе нѐ носи,
ќе видиме течни утрински роси!"
Пристигнавме по недела цела
од таа далечна пустина бела,
и со ранец полн пингвини
на порта ме начека Вини:
„Ав, ав, ура, јупи!
За роденден што ми купи?“
 
И така, за роденден на Вини
ѝ подарив премрзнати пингвини.

илустрација: Лукаш

---

Од истиот автор: