од Фросина Пандурска Драмиќанин Си биле седум сестрички. Се викале: Црвена, Портокалова, Жолта, Зелена, Сина, Темносина и Виолетова.  Понекогаш се сакале, но понекогаш се карале околу тоа која од нив е најубава. А, всушност, сите биле убави, особено кога биле заедно. Еден ден кога небото плачело, посакале да го расположат. Се договориле да се сплетат една со друга, како плетенка. Тогаш и Сонцето било најсреќно и ги осветлило со своите зраци. Оттогаш сестрите ги завикале Ѕуница. Sуница, тоа е исто што и виножито, исто што и божилак – три имиња за седумте сестрички.  Задача: нацртај ѕуница или обој ја ѕуницата што ќе ја најдеш тука. Дизајн/илустрација: Чудна шума; користени ресурси: Freepik, Vecteezy.

од Снежана Стојчевска Шеќерна приказна беше моето детство.  Седната во првиот ред  ги гледав сите изведби на претставата  што ја знаев наизуст.    Татко ми ја играше мечката, која со волкот и лисицата  го зароби славејот  и во големата шума завладеа тага.   Но приказните секогаш имаат среќен крај  и добрите животни го ослободуваат славејот,  а негативците паѓаат во сопствената стапица.    На крајот кога актерите се поклонуваа,  сите деца викаа УРА за добрите и УАА за лошите животни.    Само јас, целата вознесена, рипнував од столчето,  плескав со малите рачиња  и викав: БРАВО ТАТО!   И не можев да сфатам  како некој може да вика УАА кога тој е најпрекрасниот татко на свет.  илустрација: Калин Маловски Песната е објавена во книгата ,,Ќе се завијам во песни“, во издание на МИ-АН, 2019 година

од Румена Бужаровска Се пожалил дома малиот крт: „Мамо, ми велат дека сум грд!“   „Како ти рекле? Ти ли си грд? Па од тебе нема поубав крт! Крзното твое со каллива боја неспоредливо е со најскапа чоја. А твоите нозе – буцки и кратки! Во светот под земја нема послатки. А за ставата твоја! Вратот го немаш. Знаеш ли колку е тоа на цена?  А носот твој долг! Па тоа е рилка! Вреди да стои на уметничка слика! Да не ги заборавам острите канџи – прв си во копање црви за манџи! Земи огледало, види се, ете!“   Ама џабе му било. Знаете – слеп е.  Илустрација: Јана Јакимовска Од истите авторки: Себичната крава

од Владимир Лукаш Малата коала евкалиптуси јаде и вртливи бумеранзи од Абориџините краде.   Тивка е и мирна, сака да си спие и штом чуе лаеж в гранки се крие:   „Ах, тој динго – песот див, некој пак му е крив! По цел ден вреви гласно, ништо не му е јасно!   Лае на змии, на кенгури ‘ржи, скока како улав, место не го држи!“   Воздивнува тажно и си готви чорба. Па, што ако е мече, сепак е торбар. Designed by Freepik Од истиот автор: Творчето Смрдливко Гнездо од алги Песна за мојата песка Братство и единство 100.001-та песна Магарешка песна