од Владимир Лукаш

Една стоногалка си има
проблем голем:
в пролетна клима
таа кива од полен.
Кога ќе кивне
не може да здивне
и чевлите ѝ летаат,
в паника шетаат
низ шумата цела,
низ градови и села,
марамчиња да ѝ најдат
пред сонцето да зајде,
оти без светлосен зрак
ќе се загубат в мрак.
На стоногалката ѝ здодеа
мракот чевлите да ѝ ги задева
и пред да испари белиот снег
таа појде на речниот брег,
набра сто светлечки црвци
и сплете сто светлечки врвци
за нејзините чевли шарени
ноќе да не скитаат ко попарени.

---

Илустрација: Катерина Николовска

---

Од истиот автор: