од Владимир Лукаш

Едно куче низ шума се шлае
и на сè што ќе види – му лае.

Лае на верверички, на рисови,
на реки, низини и висови,

лае и на петкаши и на кецаши,
лае и в сон, сништата ги плаши.

Лае кога пие, лае кога јаде,
сите гледаат да фатат џаде.

В шума само „ав, ав“ се слуша,
ни за миг не запира песот бушав.

Само кога цути еден редок цвет
замолкнува тој вревливко клет.

Крај цветот лежи, нежно го душка,
дур' пупката вљубено му шушка.

---

Дизајн/илустрација: Чудна шума; користени ресурси: Freepik.

---

Од истиот автор: