од Ванчо Полазаревски, илустрација Наташа Костовска

Оваа есен, во издание на Чудна шума ќе излезе духовитиот роман за деца „Тешко е да не ме сакаш“ на српската писателка Јасминка Петровиќ, со илустрации на Ана Петровиќ.

од Ванчо Полазаревски На облак, високо горе, во небесното море, нека знае стар и млад живее дедо Свилобрад. Нашата фантазија ја има во малиот прст, за миг ќе исткае од сѐ по нешто, цел грст. Лав, фока, птицава…  по небо ќе плови, цел ден измислува тој, животни нови. Од брадата свила, долга, мека, небесна, испловува снег бела, цела ЗОО градина урнебесна. Илустрација: Алексеј Костовски Од истиот автор:

од Владимир Мартиновски

од Билјана С. Црвенковска Калина се разбуди возбудена тоа сончево, пролетно утро. Оти, тој ден беше навистина посебен и таа го чекаше цела недела! Зошто? Затоа што требаше да оди на планинарење. Но не какво било планинарење, туку долго планинарење дури до врвот на планината! „Мамо, мамо!“ викна радосно Калина откако се изми, се облече во спортска облека и појадуваше. „Ајде да одиме, ајде да одиме!“  Мајка ѝ се насмевна, го подготви ранчето во кое стави сокче, вода, сендвичиња и облека за пресоблекување, а потоа, со планинарски стапчиња, се упатија кон планината. На почетокот патеката беше полесна и неколкупати се сретнуваа со други планинари, оние што станале порано, па сега се враќаа назад. Калина на сите им велеше „здраво“ оти сите планинари имаа обичај да се поздравуваат, иако повеќето не се познаваа.  Но, колку повеќе одеа нагоре, патеката стануваше потешка. Сепак, Калина не се пожали. Во еден миг Калина и мајка ѝ се најдоа на една полјанка од која понатаму продолжуваа неколку патеки.  „Ќе одиме по оваа патека“, мајка ѝ ја одбра најтесната патека, која изгледаше како да завлегува најдлабоко во …

од Ванчо Полазаревски Еднаш на гости,  на едни  глувци, малкуцка прости, им дојде  мачор од  Италија.  Тие веднаш се пофалија: – Со него се мајтапиме, остри канџи ич не му есапиме! Сакаме гости кога се на пости. Е, глувци-муфци, џабе се испофалија, имаат среќа, голема ко Италија. Мачорот што  им е на гости, не пости, мачорот  „италијанец“ е мачор – вегетаријанец. Илустрација: Катерина Николовска Од истиот автор:

од Владимир Лукаш Еден ден си излезе од јајце бело едно патковидно цицалче смело. Рече „Здраво!“ и в река се шлапна откако претходно црвче си лапна. Со тело на видра и глава на патка, беснее в река, а на копно се матка. Се вика клунар, но го викаат Баже. Да чуеме што тој има да ни каже: „Од Австралија сум и баш сум фин, еве, прашајте кој било Абориџин. Познат сум и под името платипус и сакам да јадам глисти со кускус. На полно инструменти знам да свирам и со бумеранзи вешто си жонглирам. Со сите се дружам, не сум лутко, а најдобар другар ми е бувот Утко. Ми беше драго, но сега одам в сон, имам состанок со еден клунест слон“. Дизајн/илустрација: Чудна шума; користени ресурси: Freepik, Vecteezy. Од истиот автор: