(намуртена песна)

од Владимир Лукаш

„Мушички, насекаде мушички!
Од нив нема мир!“ – рече лисицата.
„Остави ги, и тие се душички“
– ѝ одговори прасицата.
„Но в манџа ми влегуваат,
нит’ се собуваат, нит’ свлекуваат,
туку така, сосе влечки и бермуди
и ајде после не ги куди!“
– подвикна лисицата бесно
и се напи млеко пресно.
Прасицата молчеше
и семки толчеше
в дрвен аван
кај лиска на таван.
„Јас мразам носорози,
ноеви и еднорози!
– викна прасицата в бес
и го разбуди рунтавиот пес.
„Мачките се полоши,
вистински олоши!“
– залаја песот Каспер
и в миг заспа.
„Потивко, ве молам,
од вас глава ме боли!“
– се побуни бувот Ставре
и затки в уши навре.

---

Дизајн/илустрација: Чудна шума; користени ресурси: Freepik, Vecteezy.

---

Од истиот автор: