Млеко

од Андреј Розман Роза

Од тетрапакот млекото во лонче стече,
и слушна како таму некој рече:
„Еве, пред Искра во сон да здивне,
за неа ќе стоплам какао да пивне“.
 
Млекото од страв речиси скисна:
„Не сакам!“ силно тоа писна.
„Да ги изгубам белината и вкусот мој,
тоа за мене е одвратен спој!“
 
Но, колку и да го лути овој час,
одоздола силно грее врелиот гас.
 
„Какао, јас?! Никогаш, не!
Јас сум гордо и тоа е сè!“
Бесно скокна, од лончето стана,
за да остане чисто и бело без маана.
 
„Секогаш ќе останам млеко, знај!“
Викна дури го бришеа од последниот крај.

Препев од словенечки: Дарко Спасов

Илустрација: Катерина Николовска