(краток осврт кон романот „Дното на моето небо“ од Кристина Краличин) пишува: Денис Бојаров Кристина Краличин е книжевен глас кој ѝ припаѓа на најновата македонска генерација, со свежа и автентична писателска нарација. Нејзиниот роман „Дното на моето небо“ не очекува егзистенцијална поддршка и признание од животот, но од љубовта очекува да биде чиста, искрена и чесна, каква што би требало да биде секоја романтична книга. Овој краток роман го гледаме како етички и онтолошки тест затоа што се занимава со суштински прашања, со прашања за љубовта, доблеста, вистината и одговорноста. Восхитувачки е колку искрено се отворени нејзините страници во време кога кризата ги зафаќа не само материјалните, туки и духовните регии на човечкиот живот, кога човек брзајќи од една точка на друга, најчесто на патот се губи себеси, а љубовта станува комерцијална тема. На дело и на видело е една синтакса на љубовта, со лаконска прецизност во јазичниот израз, неопходна симболичност и алузивност придружена со мултисемантички, мудри сентенции. Целиот роман може да се детерминира како љубовна приказна структурирана во три глобални сегменти: барана љубов, остварена …