од Владимир Лукаш

Едно ајкулче си пливкало
и како пиле си џивкало.
Тоа сакало врапче да биде,
семки да јаде, на гранка да спие.

Мајка му, ајкула од пет метри
од која се плашел дури и ветрот,
гнездо му сплела од алги,
да си џивка низ морските далги.

Ајкулчето пораснало во ајкула бела
која пловела низ планетата цела.
Се дружела со галеби и корморани,
си пеела песни со албатроси и пеликани.

Секој може да биде тоа што сака,
понекогаш лесно, понекогаш со мака.
Сеедно дал’ си џуџе ил’ џин,
со сите на светот треба да си фин.

Илустрација: Љубиша Камењаров

---

Од истиот автор: